Kiernozek było to duże zagłębienie znajdujące się w centrum wsi Zabiele. Powstało na skutek wydobywania piasku  do budowy pobliskich dróg. Zagłębienie zostało pogłębione przez zabielskich strażaków w celu stworzenia zbiornika na  wodę, który posłużyłby jako źródło do brania wody w wypadku powstania pożarów. Zimą natomiast służył pobliskim dzieciom  do jazdy na łyżwach, gdyż woda w Kiernozku zimą zamarzała tworząc taflę lodu.

Nazwa Kiernozek powstała od nazwiska  wioskowego pasterza, który tam mieszkał i miał na imię Kiernozek. Mężczyzna ten pasł świnie, krowy i owce okolicznych  gospodarzy w zamian za utrzymanie, wyżywienie i ubiór. W około 1852r. w Zabielu panowała epidemia cholery, ludzie  wykopywali sami sobie groby, kładli się w nich i czekali na śmierć. Gdy jakaś osoba zmarła w dole została zasypywana  przez wiatr. Choroba doszła do okolicy Kiernozka i tam zatrzymała swoje śmiertelne żniwo... W latach 50- tych XX wieku,  ksiądz Kaczyński podjął decyzję o pobudowaniu kościoła w tym miejscu w którym zatrzymała się choroba. Jednak władze  PRL - u nie udzieliły zgody na tę budowę. Kościół w tym miejscu powstał  dopiero w latach 80- tych za sprawą księdza  Jana Harasima z pomocą księdza Władysława Rudnickiego. Na pamiątkę zakończenia choroby zostało założone święto w  pierwszą sobotę października w intencji zmarłych podczas tej choroby.

Po tej chorobie wiele osób znajdywało szczątki zmarłych osób z tamtego okresu na swoich posesjach. Wykopane kości zanosili na cmentarz parafialny w Kolnie.